و پاسى از شب را بیدار باش وتهجّد و عبادت كن، و این وظیفهاى افزون براى توست، باشد كه پروردگارت تو را به مقامى محمود وپسندیده برانگیزد.
«هَجود»، به معناى خوابیدن و «تَهجّد»، به معناى برطرف كردن خواب با عبادت مىباشد. در كلمهى «مقاماً» عظمت نهفته است (به خاطر تنوین) و در روایات آمده كه «مقام محمود» همان شفاعت است.
سه چیز بر پیامبر اكرمصلى الله علیه وآله واجب بود و بر دیگران مستحبّ: نماز شب، مسواك و سحرخیزى.
نماز شب از نمازهاى بسیار با فضیلت است و در سورههاى مزّمل و مدّثر سفارش أكید شده است: «قُمِ اللَّیْلَ إِلاّٰ قَلِیلاً»
در روایات بیش از 30 فضیلت براى نمازشب برشمرده شده است كه به برخى از فضایل آن اشاره مىشود:
* تمام انبیا نمازشب داشتند. نماز شب، رمز سلامتى بدن وروشنایى قبر است. نماز شب، در خلق و خوى، رزق و روزى، برطرف شدن غم و اندوه، اداى دین، نورانیت چهره و روشنایى چشم مؤثّر است.
* نماز شب، گناه روز را محو مىكند و نور قیامت است.
* امام صادق علیه السلام مىفرماید: پاداش نمازشب آن قدر زیاد است كه خدا مىفرماید: «فَلاٰ تَعْلَمُ نَفْسٌ مٰا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزٰاءً بِمٰا كٰانُوا یَعْمَلُونَ» هیچكس پاداشى را كه براى آنان در نظر گرفته شده نمىداند.
* امام صادق علیه السلام فرمود: شرف مؤمن، نمازشب است و عزّتش، آزار واذیّت نكردن مردم.
* در حدیث مىخوانیم: درمانده كسى است كه از نماز شب محروم باشد.